Brama

[Suzuko Murai]

ME dla Bito [Poziom C]

“Poszukiwany”

~ 5/-~

Mężczyzna przypatrywał się przez chwilę Bito. Słyszał co ten powiedział do niego i teraz zastanawiał się nad czymś ciężko. Nie trwało to długo, lecz gdy jego wzrok powrócił do świata żywych, uśmiechnął się i rozłożył dłonie na boki.

- Oh, oczywiście że wiem kim jesteś. - jego dłoń sięgnęła pod płaszcz, by po chwili wyciągnąć z którejś, z wewnętrznych kieszeni małą czarną książeczkę. Przekartkował kilkanaście stron, zatrzymując się gdzieś w połowie.

- Bito, człowiek roślina o wysokim potencjale szpiegowskim. Wykradł dla nas sygnet i szkatułkę będącą własnością Kenjoro. - zamknął książkę z łupnięciem i zwinnym ruchem, umieścił ją ponownie pod połami swego płaszcza.

- Zawsze pamiętamy o ludziach, którzy wykonywali dla nas zadania, choćby nawet było to jedno. Dlatego też, przestańmy zawracać sobie głowę kimś takim jak Rii - machnął od niechcenia dłonią, jak gdyby odganiał złośliwą muchę. - I powiedz mi, po co tutaj przybyłeś, a zobaczymy co możemy dla ciebie zrobić. - Skrzyżował ręce na piersi przyjmując wyczekującą postawę.

[Bito]

Obcy mężczyzna mówił nawet z sensem. A fakt iż posiadał szczegółowe informacje dotyczące poprzedniej misji Bito sprawiał że Roślinek nawet mu zaufał. Podszedł zatem powolnym krokiem i z kieszeni płaszczyka wyciągnął niewielką książeczkę. Przekartkował szybko w poszukiwaniu odpowiedniej strony.
- Ze względu na powszechnie znany status Amegakure mam podejrzenia że pewien człowiek mógł się tu zjawić. Szukam go. O ten... - i wyciągnął w stronę mężczyzny książkę otwartą na stronie z podobizną Arina. Zakładał jednak że samo zdjęcie może mu w niczym nie pomóc. Możliwe jednak że któryś ze strażników lub zwrócił uwagę na tego chłopaka. Z drugiej strony raczej się niczym nie wyróżniał z tłumu więc kto by na niego zwrócił uwagę?
- Wiem że macie oczy i uszy w całym mieście. Między innymi tak dotarliście do mnie. Dlatego też pomyślałem że zapytam Yohei. - powiedział spoglądając nieznajomemu w oczy. Czasami z mimiki twarzy można było wiele wyczytać.

[Suzuko Murai]

ME dla Bito [Poziom C]

“Poszukiwany”

~ 7/-~

Strażnicy zareagowali natychmiast, gdy tylko Bito ruszył w kierunku nieznajomego wysłannika Yohei. Wyciągnęli swe ostrza i skierowali je w jego kierunku. Kto wie, jak skończył by się ten niemalże samobójczy ruch, gdyby nie gwałtowna reakcja Yohei, który wyciągniętą w bok ręką, rozkazał zatrzymanie się wszystkim. Strażnicy usłuchali rozkazu, lecz broń wciąż mieli wyciągniętą i pozostawali na swych pozycjach.

- Nie budzisz ich sympatii - zauważył żartobliwie wysłannik Yohei, choć nie było w jego głosie wesołości. Spojrzał jednak na podstawione mu pod nos zdjęcie i wysłuchał co też Bito ma mu do powiedzenia. Złapał się za brodę i pocierając ją, palcem wskazującym, chrząknął kilka razy.

- Tak, rozumiem... - spojrzał w kierunku strażników, a następnie na samego Bito jak gdyby oceniając go, a następnie jeszcze raz na zdjęcie zawarte w książce.

- Jeśli był w Amegakure, na pewno go obserwowaliśmy i na pewno możemy zaspokoić twoje potrzeby - rozłożył szeroko ręce, przywołując na twarz jeden ze swoich najlepszych uśmiechów.

- Pytanie jednak, jak wiele jesteś gotów zaoferować, za tak poufną informację - złożył dłoń w koszyczek, niczym wytrawny biznesmen, wciąż nie przestając się uśmiechać.

[Bito]

Kiedy strażnicy się zjeżyli Bito zmarszczył brwi będąc nieco zbitym z tropu. Spostrzeżenia mężczyzny były trafne. Ludzie nie ufali Zielonemu. Może to kwestia odmiennego wyglądu? Śmiertelnicy boją się tego czego nie rozumieją.
- Uratowałem życie wielu waszym pracując w szpitalu. Powinniście mnie witać z czerwonym dywanem. - wspomniał wskazując palcem na stojących kawałek dalej ninja Amegakure. Był nieco wkurzony takim podejściem. W końcu nie tak dawno im pomagał a teraz traktują go jak obcego?
- Ehh znowu nie ma nic za darmo. Myślałem że postaramy się zbudować jakąś relację opartą na współpracy i zaufaniu. To nie jest informacja na wagę złota, wszak nie każę wam wydać jednego ze swoich. Pytam tylko czy tutaj był. - powiedział Bito z nieco posmutniałym wyrazem twarzy. Zawsze kiedy pojawiał się w tej wiosce ktoś od niego czegoś wymagał.
- Ale ok... Postaram się wam pomóc. Bo rozumiem że potrzebujesz pomocy... - powiedział jednocześnie chowając książkę Bingo do kieszeni płaszcza. Ciekaw był co tym razem przyjdzie mu zrobić. Znowu odebrać coś od gangstera?

[Lily]

Ważne!
Decyzja administracyjna
Misja Anulowana

Cała misja zostanie unieważniona a gracz powraca fabularnie do momentu swojej rozmowy z Shotaro (znajduje się więc w Oto). Nie ma przyzwolenia na otrzymanie rangi Chunina za nic (ten wątek także jest usunięty, gracz nie zyskuje punktów awansowych oraz nie otrzymuje Bingo Booka). Każdego prowadzącego jak i gracza, który bierze udział w rozmowach/akcjach z Bito administracja prosi o szczególne zwracanie i nieignorowanie posiadanej przez niego wady.

Nazwa:

Podejrzany

Ayashii

Rodzaj:

Wada

Typ:

Nabyta

Opis:

  Przeciwieństwo atutu Urok osobisty, utrudnia kontakty społeczne. Nawet mimo starań postać wywiera na innych negatywne pierwsze wrażenie, zupełnie nie budzi zaufania, każdy będzie miał opory przed powierzeniem jej ważnych sekretów. Zmiana wyglądu, formy czy ciała nie blokuje działania wady.

Zaznacz kod:

|[przymiot]|
|[nazwa=Podejrzany]|
|[nazwa2=Ayashii]|
|[rodzaj=Wada]|
|[typ=Nabyta]|
|[opis]Przeciwieństwo atutu Urok osobisty, utrudnia kontakty społeczne. Nawet mimo starań postać wywiera na innych negatywne pierwsze wrażenie, zupełnie nie budzi zaufania, każdy będzie miał opory przed powierzeniem jej ważnych sekretów. Zmiana wyglądu, formy czy ciała nie blokuje działania wady.[/opis]|
|[/przymiot]|

Nie jest to coś co gracz sam sobie wybrał na start a otrzymał za oszustwa związane z kradzieżą samodzielek by pozyskać PD/PN.
Wszelakie kontakty fabularne są więc dla Bito niezwykle mocno utrudnione niezależnie gdzie się znajdzie, z kim rozmawia i co może zaproponować jakiejkolwiek stronie.
Bonusowo dopiszę, że zachowania occ wszelakiej treści (które też miało miejsce w fabule) jest niezwykle źle odbierane przez administrację i wpływać może na prośby gracza.

[Niko]

Droga z kraju rzek do wioski ukrytej w deszczu przebiegła dość szybko, kraje te były blisko siebie, więc i nie było to jakimś wielkim wyczynem żeby znaleźć się tam w parę godzin(...paręnaście?) marszu.
-Hyasugawa Saisei.
Przedstawił się strażnikom i poszedł dalej, słuchając jak to deszcz kapie mu na rondo kapelusza, który nadzwyczaj dobrze zniósł walkę w kopalni. Myślał o tym jak znaleźć kogoś, kto by się podjął jakiejkolwiek współpracy z nim. Potrzebował medyka, może bardziej chemika? Zielarza? W sumie ciężko stwierdzić, nie miał pojęcia co znajdowało się w tych fiolkach, może coś czego nawet nie powinien nosić przy sobie...

z/t

[Maji Seitaro]

Wchodząc do Ame Seitaro tak naprawdę wchodził w paszczę lwa. Bywał tu niejednokrotnie i co prawda za każdym razem udawało mu się stąd bezpiecznie wyjść robiąc co nieco chaosu, ale nie zmieniało to jednak faktu, że w wiosce tej nie można było mówić o własnym bezpieczeństwie. Najlepiej nie sprawiać żadnych podejrzeń i nie podejmować żadnych gwałtownych działań. Tym razem do Deszczu chciał zawitać tylko na chwilę, do punktu skupu ciał. W wiosce kryminalistów musiały istnieć punkty skupu ciał, o czym Seitaro doskonale wiedział jeszcze z czasów, kiedy sam był nukeninem. Po przejściu przez posterunek wkroczył do wioski. Naciągnął bardziej kaptur, by schronić się przed deszczem i westchnął znudzony.

z/t

[Chinoike Rai]

Pierwszy raz w Wiosce Deszczu. Dowiedział się od niej całkiem niedawno, ale ludzie nie mówili o niej źle. Mało wiedział o tym kto rządzi tym miejscem, ale było mu to obojętne. Przechodził powoli przez bramy z nałożonym kapturem mając w głowie tylko jedną myśl - musiał odnaleźć gdzieś sklep, a wraz z nim zrobić też małe przygotowania do większej ilości przetrwania na własną rękę. Popytał ludzi czy wskażą mu miejsce sklepu owej wioski, gdzie będzie mógł dokonać transakcji wyposażenia. Zaczął więc chodzić po mieście, aż odnalazł to czego szukał. Mimo to zamierzał jeszcze chwilę pokręcić się po tym miejscu. Póki co.

[Chinoike Rai]

I tyle. Skończyła się jego krótka wizyta w owej wiosce, skoro wszystko co miał załatwić już dawno zrobił. Raiowi nie pozostało już nic innego jak wnieść jeszcze opłatę podatkową na rzecz Deszczu, a żeby rosła ona silna i nadal mogła go w przyszłości gościć. Jego kroki kierowały go służby celnej, która sprawdziła czy wykupił to co tak naprawdę miał do kupienia i czym prędzej zaczął ulatniać się w swoim tempie na świat shinobi. Nie dowiedział się niczego nowego o bracie, tak jakby nikt nic nie wiedział. Cała sytuacja go denerwowała, jednak nie po sobie tego poznać. W pewnym momencie zniknął już na horyzoncie, mogąc cieszyć się własnymi przygodami.

z/t

[Maji Seitaro]

Zasiedział się. Zasiedział i zaszył przed światem w wiosce, w której paskudna pogoda jest tak samo oczywista jak to, że po zimnej nocy w Sunie nastanie skwarny dzień. Idealne miejsce na to, by się ukryć i zgnuśnieć. Rzecz tylko w tym, że nie miał powodu by się ukrywać, a przynajmniej takowego nie znał. Narobił trochę syfu w świecie, mordując byłego Tsuchikage i zgraję cywili pod Konohą, ale z tego co obserwował spod kamienia, to wiedział, że nadal nie wiedziano, kto dopuścił się strasznych czynów. Co prawda w BINGO znalazł się wpis o nieznajomym terroryście, który unicestwił wcześniej wspomnianych cywili, ale nie miał się czego obawiać. Konoha mogła się co najwyżej domyślać, ale nie znała jego personaliów. Nie miał więc czego się obawiać... oprócz Saiko, która będzie wyraźnie niepocieszona tak długą nieobecnością swojego żołnierza. Seitaro dobrze zdawał sobie sprawę z tego, że pomimo dużej autonomii zachowywał się jak bezpański kot. To nie mogło być odbierane pozytywnie przez jakiegokolwiek przełożonego, niezależnie od siły sympatii. Przeczuwał konsekwencje i zamierzał stanąć im na przeciw, ale jeszcze nie teraz. Miał bowiem pewien plan, a w jego realizacji nie pomoże udanie się do Suny, gdzie pewnie dostanie szlaban na wychodzenie bez rozkazu. Za dobrze czuł, że jak tylko pojawi się w ojczyźnie, to przez długi jej nie opuści. Zamierzał więc wykorzystać okazję i... narobić jeszcze więcej syfu. Tylko nie tutaj, nie w Ame...
Opuścił więc wioskę po pół roku mizernej stagnacji, kierując się na północny-zachód.

z/t

[Maji Seitaro]

I znowu w Deszczu. Nie żeby się z tego cieszył, bo miał tę wioski już po dziurki w nosie. Spędził tu w stagnacji ostatnie sześć miesięcy i nie spieszyło mu się tutaj wracać. Tym razem miał jednak powód; mianowicie spotkanie z Arinem. Mieli dobić interesów i, być może, odbudować relację, która została ostatnimi czasy nieco nadszarpnięta. Nie wiedział, co się wydarzy. Zakładał różne scenariusze jak to miał w zwyczaju. Po przekroczeniu punktu posterunkowego poszedł do centrum wioski, ku opuszczonej wieży, gdzie miał nadzieję już zastać Arina. Nie miał tendencji do spóźniania się, ale ostatecznie wolał być oczekiwanym niż oczekiwać.

z/t

[Sabataya Tamura]

Podróż podobnie jak ta za czasu jego wyprawy do Shimo no Kuni wcale nie szczędziła sił. Tamura nawet ze swoim przygotowaniem odczuwał spore zmęczenie, poruszając się do Amegakure więcej niż jedną karawaną, która tak naprawdę jedynie zahaczyła o Kraj Deszczu. Do tego warunki pogodowe oraz środowisko nie sprzyjały, bacząc po intensywnych opadach o tej porze roku zwanej jesienią. Shinobi o białych włosach czuł, że nadciągający dzień będzie niezwykle ciężki.
- Koizumi, dlaczego chcesz podjąć tak drastyczne kroki? - powiedział w swych myślach, jednak nie oczekiwał żadnej odpowiedzi. Ojciec dbał przede wszystkim o dobro najbliższych, toteż z szacunkiem dla Iwy był gotów podjąć drastyczne kroki. Niestety większość członków klanu, w tym Nomikomu nie podzielali w pełni takiego "planu awaryjnego". - Ojcze, obyś wiedział co robisz... Shuten by tego też nie chciała, tak myślę... - przypomniał sobie o kuzynce, która obecnie znajdowała się daleko poza zasięgiem ich rodzimej wioski. Ostatnimi czasy mieli mało wspólnych chwil, nad czym Iryonin ubolewał. Kiedyś byli nierozłączni, jednak nic co piękne nie trwa wiecznie. Liczył, że wszyscy powrócą szczęśliwie do domu i będą mogli znowu dzielić stół na wspólnych rozmowach oraz żartach. Tęsknił za Shu.
Po kilku dniach z przybitą nieco miną stanął tuż koło bramy, nie ukrywając się ponadto, a jedynie wypatrując ewentualnych strażników. Czy przyjaciel-dłużnik lidera klanu będzie znajdował się w centrum Ame? Być może, choć nigdzie nie było bezpiecznie. "Jaskółka" został wystawiony na ponowną próbę.

[Kōseki Dākukirā]

Misja B – Sabataya Tamura
3/-

Tamura po dość długiej trasie z Iwagakure w końcu dotarł do Amegakure no Sato. Pogoda mu nie sprzyjała przez całą jego drogę wiał jesienny wietrzyk dodatkowo przez pewien czas musiał podróżować w deszczu więc jego podróż nie była jedną z najprzyjemniejszych. Jednak po czasie dotarł do celu swojej podróży a na miejscu mógł podziwiać piękne widoki tejże wioski.
Przy bramie do której zaszedł mógł spostrzec jakiś ninja którzy się tylko na niego patrzyli. Mieli na sobie ochraniacze z przekreślonym znakiem Wioski Trawy. Wpatrywali się na niego jednak na niego nie zareagowali. Gdy ten dostał się do wioski mógł zobaczyć różnych ludzi, sporo cywili ale także nukeninów z najróżniejszych wiosek. Wszak Ame była teraz rajem dla takich ninja. I znajdź teraz w tym tłumie człowieka którego szukasz. Ninja z Iwy będzie musiał stanąć na głowię aby go znaleźć.

[Kōseki Dākukirā]

Misja B – Sabataya Tamura
43/-

Tamura po czasie wyszedł z baru i postanowił kontynuować swoją podróż prosto do bramy. Swoje zadanie wykonał, dowiedział się paru cennych informacji na temat tego jak to wszystko wygląda w amegakure. Droga do bramy przebiegłą pomyślnie, czy to z Seitaro u boku czy to samemu udało się dotrzeć do bramy w jednym kawałku, Tamura mógł spostrzec że ludzie nadal skupiali na nim swój wzrok. Przy samej bramie już białowłosy mógł się spokojnie wylegitymować i opuścić wioskę deszczu gdyż nic go tutaj nie trzymało. A więc gdzie pójdzie teraz jaskółka? Cóż jego wybór. W tej wiosce zrobił co miał zrobić więc teraz może zająć się sobą.

Chimu Koseki Dakukira otrzymuje:
+ 5 PZ
+ 2 PD
+ 25 PN
+ 1000 Ryō

Gracz Sabataya Tamura otrzymuje:
+ 1 Misja B
+ 5 PD
+ 25 PN
+ 1000 Ryō
Inne wynagrodzenie:

[Maji Seitaro]

- Hm, to tyle? Spodziewałem się większej ilości komplikacji. Gdybym wiedział, że tak się to skończy, to bym się nie kusił na stanie pod ścianą. - przyznał, idąc razem z Tamurą w stronę bramy. Nic więcej bowiem się nie zadziało, choć Seitaro liczył po trochu na jakieś fajerwerki. Dlaczego? Czyżby mu się nudziło, sennin był spragniony wrażeń? Niekoniecznie, raczej był ciekaw czy Tamura potrafi coś więcej niż leczyć na odległość - co było nawet pewną osobliwością - i rzucaniem kunaiami. Rozumiał to, że był medykiem, ale jeżeli polegał tylko na tej jednej dziedzinie i podstawowych narzędziach ninja, to można powiedzieć, że w zasadzie był bezbronny. Gdyby był przełożonym Iwijczyka, to by się tego przyczepił. W innym wypadku, jak teraz, było mu to w zasadzie obojętne.
- Nie mam nic do roboty, więc jeśli nie masz nic przeciwko mojemu dalszemu towarzystwu, to pójdę z tobą do Kraju Rzek, cokolwiek cię tam ciągnie. - choć mógł zniknąć w kłębach dymu, oddając swą chakrę oryginałowi. Co go trzymało? Sam nie wiedział.

z/t