Główny Szlak

[Sabataya Shuten]

Ot, szlak prowadzący wgłąb Yu no Kuni. Długi i szeroki, uczęszczany zarówno przez turystów, jak i czasami przez zwykłych kupców czy obywateli. Rozwidla się na mniejsza szlaki prowadzące do Hi no Kuni czy Kraju Drzew jak i w inne, sąsiednie miejsca.

---

Misja B
Kumojin Akuman & Maji Hitoshi
Strangher Things
--1--

---

Nuda. Absolutna nuda. Nawet zlecenia ostatnimi czasy wydawały się monotonne, o ile w ogóle jakieś się trafiały. A przecież Akuman starał się jak mógł, by zabłysnąć w świecie i stać się taką małą konkurencją dla wiosek ninja. I tak oto pojawiło się zlecenie z ramienia Iwy. Klient, a nawet klientka z Kraju Ziemi. Z zadaniem, które w żaden sposób nie wbijało w fotel, ale pieniądz to pieniądz. A płaciła... Dużo, za coś, co wyglądało na zwykłą pierdołę.
Saga Tanetake, zwykły górnik, ale niezwykły człowiek o jeszcze bardziej nietypowych zainteresowaniach organizował sympozjum w mieście Ibuki. Tematyka była dziwna - jakieś siły nadprzyrodzone czy inny szajs, który pewnie zdrowo myślącego człowieka nie zainteresował w świecie, gdzie byle dzieciak jest w stanie wywiercić ręką dziurę w skale. Współtwórca czasopisma o enigmatycznej nazwie "Wyzwolenie" zaprosił na owe kameralne sympozjum również pracodawczynię Akumana. Sakuma Yuri, młoda kobieta z dość wypchaną sakiewką jakoś nie czuła szczególnej chęci do wyruszenia na spotkanie z Sagą, ale była wystarczająco zaintrygowana tematem, by wynająć kogoś, kto pojedzie w jej imieniu, zrobi notatki, a następnie zda jej relację.

Hitoshi zaś miał więcej szczęścia. Albo może mniej? Właściwie zadanie, jakie dostał było bardziej... Trochę ciężko powiedzieć, wymagające? Tokugawa Tamesada postawił sprawę dość jasno - Hitoshi ma upomnieć się o 20 tysięcy Ryō, które swego czasu pożyczył Saga Tanetadze ze swojej dobrej woli na wystartowanie jakiegoś durnego czasopisma, a do tej pory nie doczekał się nawet grosza. Właściwie mówiąc "upomnij się" miał chyba na myśli "wyciągnij z niego te pieniądze, choćby siłą". A tak się składało, że nie trzeba było Sagi nigdzie szukać, bo oto właśnie organizował sympozjum w mieście o nazwie Ibuki.

Tylko z Ibuki to był taki problem, że znajdowało się gdzieś w Kraju Gorących Źródeł. Zarówno Akuman i Hitoshi musieli jakoś się tam przedostać, ale nie był to większy problem. Tak się złożyło że oni, jak i jeszcze kilu jegomościów znaleźli się na pokładzie jednego, wielkiego, podłużnego wozu ciągnącego przez szóstkę koni. Było upalnie, a w środku powozu pomimo uchylonych okien ciężko się oddychało. Dwóch pasażerów zdecydowanie podróżowało razem i chociaż siedzieli na przeciwległym końcu, słychać było jak komentują zaproszenie wysłane przez Sage. To, co jednak najbardziej rzucało się w uszy to to, jak często oboje z nich byli w stanie wyłapać dość często pojawiające się w tej wymianie słowo: "dziwne". Reszta osób w wozie była zajęta jak nie lekturą, to jakimiś innymi rzeczami.

[Kumojin Akuman]

Kurwa dosyć tego. Trzecia godzina o chuj wie czym, próbuje się zdrzemnąć. Ostatni raz zwracam wam uwagę, następnym razem przypierdolę - poinformował Akuman odwracając się w kierunku pasażerów, którzy zdecydowanie nadużywali słowa "dziwne". Tak naprawdę to dialog prowadzony przez dwóch fanatyków teorii spiskowych aż taka bardzo mu nie przeszkadzał. Najbardziej frustrowała go temperatura panująca w wozie i to że musiał cyklicznie odchylać prawą nogę w celu odklejenia zapoconych genitaliów od uda. Warto jeszcze dodać że architekt tego cuda najwidoczniej nie przewidział iż może jechać nim ktoś większy niż dziecko. Tak oto zgarbiony Akuman chcąc zagaić rozmowę zwrócił się do czarnowłosego, młodego mężyczny z opaską na lewym ramieniu. Widzę że kolega to ninja - zaczął wskazując na metalową płytkę z symbolem wioski. Nie zna kolega jakiejś sztuczki co by przewietrzyć tu nieco? - spytał wycierając rękawem kolejną falę potu spływającą z jego czoła.

[Maji Hitoshi]

Hitoshi spokojnie podróżował wozem. Udało mu się powiększyć swoje wyposażenie. Całe szczęście, mieścił się z całym swoim sprzętem w wozie. Czekała go długa podróż, w końcu od Piasku do Gorących Źródeł jest prawie 6 dni pieszej drogi. Przynajmniej jechał wozem, to zaoszczędzi dwie doby, jednak 4 dni siedzenia na tyłku też do najciekawszych nie należy. A skoro już o podróżowaniu powozem... Dwójka cały czas coś trajkotała. Starał się wyłapać każde słowo, bo co może lepszego zrobić? I widać że pewien gość, wyższy nawet od Hitoshiego, który do bardzo średnich nie należał. - Nie chcę cię martwić, ale nie takie duchoty napotkałem. Mógłbym spróbować przewietrzyć, ale boję się, że grozi mi dalsza podróż z buta, więc niestety ci nie pomogę. Chłopak skrzyżował ręce i przymknął oczy. Może nieznajomy sześcioręki ma rację - warto się zdrzemnąć...
...
...
CZEKAJ, SZEŚCIORĘKI?
Mężczyzna siedzący naprzeciwko Sunijczyka ewidentnie posiadał sześć rąk. Co było nieco zadziwiające, ale co poradzić. Chłopak nie znał przecież wszystkich klanów istniejących na świecie, więc gdzieś była szansa na spotkanie ludzi o ośmiu odnóżach. Śmieszne. Osiem odnóży. Zupełnie jak u pająka. Jednak wygląd nieznajomego nie był jego sprawą więc go przemilczał. Po chwili wychylił głowę przez okno. - Tak na oko, za ile dotrzemy do Yugakure? Po otrzymaniu ewentualnej odpowiedzi, schował się do środka pojazdu. Dookoła lasy, a ta chwila gdy wyjrzał na zewnątrz pozwoliła mu poczuć rześkie powietrze, jakiego się nie spotyka w Sunie.

[Sabataya Shuten]

---

Misja B
Kumojin Akuman & Maji Hitoshi
Stranger Things
--4--

---

Oboje mieli trochę inne podejście do sytuacji, w jakiej się znaleźli. Hitoshi z braku lepszego zajęcia zaczął przysłuchiwać się rozmowie najbardziej żywej dwójki w powozie. Wystarczyło skupić się bardziej na ich dialogu, by usłyszeć coś więcej niż pojedyncze słowa. Jeden z nich bardzo martwił się o Sage, jako że jego ostatnie listy były dość dziwaczne, nawet jak na niego. Po za tym zdawał się być bardzo zaangażowany w badanie legend Ibuki. Nic więcej jednak Maji nie był w stanie wywnioskować, bowiem Akumanowi skończyła się wszelaka cierpliwość. Oboje spojrzeli spłoszeni na Kumojina, który rzeczywiście wyglądał na takiego, co faktycznie może im przyjebać. I przy okazji innym w okół w tym samym czasie.
- Pan wybaczy. Nie chcieliśmy przeszkadzać. - odpowiedział pełen skruchy jeden z nich. Wymienili jeszcze ze sobą zawiedzione spojrzenia, po czym umilkli pozwalając Akumanowi na drzemkę. Pytanie Hitoshiego z kolei wzbudziło zdziwienie, w niektórych nieznaczne rozbawienie. Jedna staruszka słysząc o Yugakure spojrzała na młodzieńca. - Wioska Gorących Źródeł jest w trochę inną drogę. Powóz jedzie bardziej na północ. - nie, żeby robiło to jakąś większą różnicę. Ich cel był w końcu gdzie indziej. Ale zawsze to jakaś informacja, jakby kiedyś do Yugakure chciał się wybrać.

Dość nagle temperatura zdawała się, że nieco spadła. Nawet światło przestało wdzierać się przez okna z takim natężeniem, jak do tej pory. Niebo zostało przesłonięte przez czarne chmury, na których tle widać było jaśniejszy punkt dość szybko tracący na wysokości. Punkt lecący chaotycznie, jakby jaki ptak z rannym skrzydłem próbował jeszcze ratować się w locie. Z każdą chwilą co raz wyraźniejsze były elementy przypominające skrzydła. Z każdą chwilą również punkt znajdował się co raz bliżej powozu lecąc w pewnym momencie tuż nad nim. Tym szarpnęło w momencie, kiedy woźnica zatrzymał konie. Kilka osób zostało pociągniętych na siebie.
- Nobuhiro! Wszystko w porządku?! - jeden z wcześniej rozmawiających trzymał za ramiona nieprzytomnego towarzysza, który najpewniej stracił przytomność. Tymczasem obok wozu słychać było trzask i tarcie o ziemię. Na zewnątrz stało... Coś. Coś, co przypominało ptaka, ale było zdecydowanie dziełem ludzkich rąk. Podłużna konstrukcja zawierała miejsce do siedzenia zaopatrzone w stery i pedały do mocowane taśmami do wiatraka z przodu, który przez wzmagający się wiatr dalej się kręcił. Po bokach wystawały dwie pary czegoś, co można by nazwać skrzydłami umocowanymi jeden pod drugim tworząc pomiędzy sobą niewielką przerwę. Jedno z nich było zupełnie wyłamane. W środku tego dziwu siedział jakiś człowiek w kasku. Nie ruszał się. Woźnica zaś dość niepewnie zaczął schodzić z wozu.

[Kumojin Akuman]

Akumana z objęć Morfeusza wyrwało nagłe szarpnięcie. Choć mężczyzna jeszcze nie wiedział co je wywołało to już ustalił sobie w głowie listę osób, które otrzymają stosowną reprymendę. Kolejno: "coś", woźnica i tych dwóch baranów, którzy paplali całą drogę. Zanim jednak olbrzym mógł przejść do woźnicy najpierw musiał sprawić czym było "coś". Wymyślaj sobie już dobry powód, żebyś miał jak się tłumaczyć - warknął Akuman wychodząc z powozu. I żeby mi to był naprawdę dobry... - Kumojin nie zdążył dokończyć bo najzwyczajniej w świecie zdębiał. Przed nim stała jakaś bliżej nieokreślona maszyna ze skrzydłami jak u ptaka ale to też tak nie do końca. Akuman postanowił przyłączyć się do woźnicy, który chciał sprawdzić jak się ma mężczyzna obsługujący maszynę. Te gościu, żyjesz tam? - spytał.

[Maji Hitoshi]

Cóż, Sunijczyk poznał chociaż trochę geografii. Najdalej podróżował do Oto, a Yu no Kuni jest przecież jeszcze bardziej wysunięte na wschód. Wrócił do środka, próbując przymknąć oczy. Los chciał, że nie na długo. Wkrótce coś się wydarzyło. Zrobiło się chłodniej i jakoś ciemniej. Pomyślał, że zebrało się na deszcz. Jednak coś zatrząsnęło, a wóz się zatrzymał. Shinobi wyszedł z wozu i zauważył sprawcę całego zamieszania. Zbliżył się i przyjrzał się człowiekowi w środku. Jeśli był ranny, sprawdziłby co się stało delikwentowi. Na wszelki wypadek dotknął każdą metalową część w zasięgu dotyku. Nie na co dzień widuje się takie machiny. O ile w ogóle...

[Sabataya Shuten]

---

Misja B
Kumojin Akuman & Maji Hitoshi
Stranger Things
--7--

---

Dziwna maszyna zaczęła interesować co raz to więcej osób w tym naszych bohaterów. O ile ninja byli bohaterami. Ale co się dziwić - metalowy ptak właśnie spadł z nieba i prawie uderzył w sam powóz. Do maszyny ostatecznie zbliżyły się trzy osoby, reszta wolała trzymać się z daleka i obserwować wydarzenia z dystansu. Z kabiny wystawała tylko głowa okuta w kask, jednak im bliżej znajdował się Akuman i Hitoshi tym lepiej mogli dostrzec sylwetkę osoby za sterem, która zdecydowanie nie należała do mężczyzny. Postać siedziała ze zwieszoną głową, nieprzytomna i chyba niezdolna do udzielenia odpowiedzi Akumanowi. Hitoshi jednak wiedział co nieco o medycynie i po takim ogólnym rzucie oka nie dostrzegał żadnych ran. Najpewniej sam fakt, że osoba właśnie siedziała w spadającej z kilkuset metrów maszynie musiał spowodować takową reakcję organizmu, jednak bez jakiegoś prześwietlenia czy czegoś nie szło ocenić, czy nie doszło do złamań. Woźnica zaś po zbliżeniu się i na odległość pozwalającą lepiej przyjrzeć się osobie w środku dziwnej maszynerii, odzyskał animusz i ostatnie kroki postawił już dużo pewniej po czym bezceremonialnie zdjął osobie z głowy kask, spod którego uwolnione zostały jasnobrązowe loki, a następnie wyjął manierkę i chlusnął pilotowi wodą w twarz.
- No no no, kto by się spodziewał. Panienka Saga Chiyoko we własnej osobie... Znowu. - rzucił niezadowolony, starszy człowiek na widok młodej kobiety, która to spojrzała zdezorientowana najpierw na woźnicę, a następnie na Hitoshiego i Akumana. Przy tym ostatnim musiała przetrzeć kilka razy oczy. Definitywnie coś nie zgadzało jej się patrząc na Kumojina i zdecydowanie była to ilość kończyn. Ostatecznie uśmiechnęła się niezręcznie.
- Ja to zaraz wytłumaczę! Tylko... Najpierw wyjdę. Pomogą panowie? - zapytała widocznie wracając "do siebie".

[Kumojin Akuman]

Akuman uśmiechnął się lekko widząc że jego osoba przykuła zainteresowanie dziewczyny. Najwidoczniej nawet tutaj słyszano o Wielkim Akumanie. Olbrzym uśmiechnął się jeszcze bardziej mając przed oczami widok dzieci sypiących mu kwiaty pod nogi gdy tylko ten wejdzie do wioski. Trzeba pracować na reputację - pomyślał podchodząc bliżej. Ano - przytaknął wyciągając w kierunku dziewczyny wszystkie swoje ręce i szczerząc jednocześnie swoje żółte zębiska. Wybierz sobie, która ci się najbardziej podoba hahaha - dodał śmiejąc się głośno. Nie był to jednak śmiech ani uroczy, ani chociażby odrobinę ciepły. Był to rechot, który najprawdopodobniej małe dziecko przyprawił by o płacz i potrzebę nagłego kontaktu z jego mamą.

[Maji Hitoshi]

Wszystko wskazywało, że nic nie było pilotowi... Właściwie pilotce, pani pilot, jak zwał tak zwał. Przynajmniej to nie był atak, więc nie musiał się tak martwić. Zastanawiało go, czy nie użyć tradycyjnego podrywu "Czy bolało jak spadłaś z nieba", jednak odpuścił. Spojrzał kątem oka na woźnicę. Nie znał dziewczyny w maszynie, jednak był pewny co do jej nazwiska. Pewnie musiała być jakoś spokrewniona z Sagą, któremu musiał złożyć wizytę ws odzyskania długu. Możliwe, że to jego córka. Gdyby nie fakt, że miałby odebrać pieniądze jej krewnemu, pewnie by ją zaprosił na jakąś herbatę czy coś. - Podałbym rękę, jednak jak widać kolega ma ich pod dostatkiem. Zwrócił się do woźnicy. - Znowu? Chciał przez to powiedzieć, że dziewczyna nie pierwszy raz rozbija się po okolicy mechanicznymi ptakami? I jeszcze jej się nie przejadło?

[Sabataya Shuten]

---

Misja B
Kumojin Akuman & Maji Hitoshi
Stranger Things
--10--

---

Jeśli Akuman nie był jeszcze znany w tych rejonach, to zdecydowanie był na nie najgorszej drodze, by to uległo zmianie. Tak też uśmiechnęła się ciepło, skorzystała z pomocy, wyszła po czym spojrzała na skrzydło własnej maszyny niezadowolona, a ze skupieniem sugerującym, jakby wszystko inne przestało mieć znaczenie.
- Ano, znowu. - mruknął woźnica, który z widocznym zmęczeniem na twarzy obserwował to młodą kobietę, to dwójkę ninja. - Inne dziewoje uczą się szyć, gotować i sprzątać. A tej się zachciało budować... Takie coś. Tak, jakby latanie było jej do czegokolwiek potrzebne.
- To "coś" to pedałolot i kiedyś wygryzie te twoje dorożki. - fuknęła, na moment odwracając się w stronę mężczyzny, jednak ten nie zamierzał pozostawać dłużny.
- Prędzej się rozbijesz, niż kogokolwiek z interesu wygryziesz. Co, znowu zrzuciłaś to swoje "dzieło" z jakiejś góry i modliłaś się, by jakaś wichura je porwała w górę?
- Samo poleciało! I bym doleciała do samego Ibuki gdyby nie te przeklęte, syczące ptaki!
- Jakby nie pieniądze ojca, to byś siedziała grzecznie w domu, a nie życie narażała dla jakiejś bzdury. Ale z takimi jak wy, to tak to jest.
Chiyoko sposępniała szukając jeszcze przez chwilę jakiejś odpowiedzi, jednak zrezygnowała splatając przed sobą ręce. Gromiła przez moment woźnicę, po czym postąpiła kilka kroków w stronę powozu.
- Panowie wybaczą... Czy mielibyście chwilę, by spotkać się na miejscu? A pan, panie Iesada, proszę zabrać mnie do Ibuki. - rzuciła spoglądając przez ramię smutno na maszynę, która zdecydowanie nie poleci nigdzie w najbliższym czasie. Został jej już tylko i wyłącznie transport naziemny.

//generalnie w następnym poście pewnie was rzucę już do Ibuki, więc jak chcecie coś tu jeszcze porobić to no.

[Maji Hitoshi]

Dowiedział się co nieco. Chiyoko na pewno była córką Tanetaki. Może to pomoże w odzyskaniu pieniędzy, a może nie. Woźnica twierdził, że dziewczyna lata sobie po okolicy za pieniądze ojca. Cóż, może miała pasję i zainteresowania, jednak coś słabo jej szło. Ale chyba nie ma niszczyć jej marzeń czy coś. - Pewnie, chociaż i tak czeka nas wspólna droga. Panie Iesada, możemy ruszać? Choć pajęczaku, chyba że chcesz biec na ośmiu odnóżach. Powiedział to w sposób ironiczny, że nie miał na celu urazić gościa. W końcu nie wiedział, że to słynny Akuman. Chłopak ruszył w stronę wozu i wsiadł na niego, pomagając ewentualnie Chiyoko wejść. O ile jej potrzebowała, nie będzie się w końcu narzucać.

[Kumojin Akuman]

Historia dziewczyny, która chciała latać zrobiła na nim wrażenie. Znał parę kobiet, które nadawały się do czegoś więcej niż gotowanie czy szycie. Ba, miał nawet w brygadzie jedną taką, co potrafiła przywalić mocniej niż niejeden chłop. Pamiętał nawet jak raz dostał w szczenę za uszczypnięcie jej w pośladek. Akuman nawet nie wiedział kiedy zaczął się głupkowato uśmiechać. Wizje z przeszłości towarzyszyły mu coraz częściej, nie pamiętał już nawet złych aspektów dawnego życia.

Pajęczaku, pajęczaku, pajęczaku - te słowa odbijały się echem w jego głowie. A ciebie to co kurwa kultury w wiosce nie nauczyli - warknął próbując chwycić Hitoshiego za kołnierz i podnieść do góry. Kumojin Akuman, i zapamiętaj to sobie lepiej żeby móc poskarżyć się swojemu Kage, na którego smyczy jesteś kto ci połamał nos - mówił swoich ochrypłym głosem odpychając go od siebie, a następnie ruszając w stronę wozu. Ostatnie ostrzeżenie - dodał.

[Sabataya Shuten]

Tu turu~ -> viewtopic.php?f=189&t=12156