Targ

[Maji Hitoshi]

Chłopak zachowywał się, jakby próbował się wymigać od oskarżeń. Nadaremnie. Żyłka szybko ruszyła w stronę dzieciaka, owijając się wokół jego korpusu i rąk, jednak tak by Hitoshi wciąż miał jeden koniec w ręce. Czyli tak się dostał do środka... Doton no Jutsu. Nawet jakby chciał uciec, Maji ze swoim Sensorem i Mogura Tataki no Jutsu znalazłby go ponownie. - Na pewno? To dlaczego uciekasz? Nie wiedział, jaka historia się za tym czaiła, jednak nie miał wyjścia. A zwłaszcza dlatego, że jest młodszy, nie mógł mu odpuścić. Jeśli go zchwytał, powoli podszedł do niego, sprawdzając czy zawartość kabury potwierdza jego przypuszczenia. - Współczuję młody. Nie wiem jakie kary dyscyplinarne cię czekają. Skoro korzystał z chakry, Hitoshi przyjął że jest shinobi po Akademii. Więc z pewnością będzie mieć przesrane u przełożonych.

---

Satetsu no Soju aktywne

[Hozuki Azuma]

Misja C
23/?
Rasz

Myszka została dorwana. Szybkość, doświadczenie i stalowe nerwy sprawiły, że Hitoshi bez problemu pochwycił złodzieja, gdy jego nogi się zanurzyły pod ziemię. Nie było w tym nic dziwnego. Był szefem ANBU, schwytanie drobnego złodziejaszka to pestka. Chłopak początkowo się wiercił i stawiał opór, jednak po kilku sekundach dotarło do niego, że tym razem się nie wywinie. Westchnął bardzo głęboko i zaczął płakać.
- Przepraszam... Tak, kradłem tą przyprawę. Moja mama jest bardzo chora i potrzebuje pieniędzy na drogie lekarstwa. Tylko w ten sposób mogłem zebrać szybką kwotę! Wiem, że nie powinienem tego robić... To miał być ostatni raz. Co... co teraz ze mną będzie? Proszę mnie wypuścić, do mamy... Nikomu nie zrobiłem krzywdy, a to się nigdy więcej nie powtórzy!
Powiedział błagalnym głosem... Widać było gołym okiem, że bardzo się bał. Dotarło do niego, że to koniec i teraz prawdopodobnie będzie musiał zmierzyć się z konsekwencjami popełnionych czynów, chyba, że wielki Hitoshi wyprawi mu moralną gadkę i pozwoli odejść. Nikomu nie stała się krzywda, złodziejaszek atakował wtedy, gdy miał pewność, że nie dojdzie do konfliktu fizycznego. Decyzja należy do człowieka o podobnym imieniu jak sama przyprawa. Puści go wolno, czy nie odpuści?

[Maji Hitoshi]

Przestańcie z tą przyprawą. To tylko przypadek. Chyba. Hitoshi wysłuchał historii dzieciaka. Westchnął. Ehh, moralne wybory. Piekło każdego szanującego się shinobi. Podszedł do niego, myśląc co powiedzieć. - Sluchaj młody. Może teraz zabrzmię jak mój staruszek. Albo babcia. Miałeś tyle opcji, mógłbyś częściej brać misje, trenować, a potem liczyć na awans. Pewnie szybko byś znalazł pieniądze. A zamiast tego wolałeś kraść. Tego się tutaj nie toleruje. Wziął go przez ramię i niósł aż do targowiska. - Dzisiaj pechowy dzień. Po pierwsze, kradłeś w wiosce shinobi. Prędzej czy później ktoś by się tym zajął. Po drugie, okradałeś człowieka, który był w stanie zapłacić za złapanie ciebie. A po trzecie, co jest największym pechem - zamiast trafić na genina, trafiłeś na mnie. W końcu doszedł do stoiska zleceniodawcy. Postanowił dzieciaka na ziemi i zagadał do właściciela. - Zadanie wykonane. Przyprawy kradł ten dzieciak. Wskazał na niego. - W każdym razie, już więcej to się nie powtórzy. Może to co zrobił to głupota, ale miał swoje powody. Tak czy siak - resztą zajmę się ja.

[Hozuki Azuma]

Misja C
Koniec
Rasz

Nie taki szef ANBU straszny jak go malują. Hitoshi postanowił okazać ludzką twarz. Fakt, wybory moralne to prawdziwa katorga. Niejednokrotnie zdarza się tak, że człowiek musi podejmować dziwne decyzje, niekoniecznie zgodne z samym sobą. Chłopak nie mówił już nic. Było mu chyba wstyd. Jonin zaprowadził złodziejaszka pod oblicze zleceniodawcy. On już zamykał swój kramik. Kolejny ciężki dzień pracy się skończył.
- Bardzo Ci dziękuję... chłopczyku, trzeba było przyjść, dałbym Ci zarobić... Nie musiało się tak to kończyć. Zostaw go mi, pomogę mu. W Sunie musimy się wspierać. To podstawa. Dzięki, Hitoshi. Jesteś wolny.
Mężczyzna złożył deklaracje. Może zatrudni go do pracy na magazynie, albo do sprzedaży? Jakieś plany widocznie miał. Istniało tutaj dobro w wiosce. Zapoczątkowane przez Saiko dobro procentuje.

Chimu Azuma otrzymuje:
+ 2 PZ
+ 1 PD
+ 10 PN
+ 450 Ryō

Gracz Hitożi otrzymuje:
+ 1 Misja C
+ 2 PD
+ 10 PN
+ 450 Ryō
Inne wynagrodzenie:

[Maji Hitoshi]

Cóż. To chyba po wszystkim. Żyłka puściła chłopaka i kontrolowana magnetyzmem sama podążyła do torby biodrowej, gdzie się zwinęła. Chłopak był na swój sposób wolny. Hitoshi podszedł do lady, odebrał swoje wynagrodzenie do kieszeni, gdy znowu spojrzał na dzieciaka. Było mu go trochę szkoda. Westchnął, wypuszczając kłąb dymu. Żeby tylko nie żałował. Podszedł do niego i wręczył 500 ryō. - Żeby mi się to nigdy nie powtórzyło. Zrozumiano? Odszedł od niego, zostawiając w tym stanie. Znaczy się - nie do końca. Obserwował go do końca dnia. Chciał sprawdzić jedną rzecz - czy mówił wtedy prawdę. Zobaczył jak później chłopak wchodzi do domu. Przez jedno z okien widział jak wchodzi do chorej matki. Uśmiechnął się. Nagle usłyszał miauknięcie. To Mao ocierał się o jego nogę. Wziął zwierzaka na ręce. - Chodźmy do domu Mao. I poszli...

[z/t]

---

- 500 ryo

[Maji Urushi]

Nastał kolejny spokojny dzień dla młodego i niedoświadczonego genina, który postanowił wybrać się w miasto zanim uda się pod tablicę ogłoszeń i poszuka jakiegoś ciekawego zlecenia dla siebie. Będąc gotowy sprawdził swój ekwipunek czy wszystko się zgadza. Wszystko było ok, więc nasz bohater mógł założyć na ręce ochraniacze(kinzoku dastansa), sprawdził czy obie torby są na biodrach. Założył na plecy wielki wachlarz do technik stylu wiatru, finalnie poprawił pas podtrzymujący przedmiot, a na sam koniec swój słomiany kapelusz(mugiwara). Postanowił udać się do centrum i tak stopy zaprowadziły go prosto na targ. Urushi myślał, że może natknie się na coś ciekawego. Gdy dotarł spuścił na tył głowy swój kapelusz i zaczął rozglądać się po stoiskach. Nie wiedział w sumie czego szuka, więc wodził wzrokiem po różnych rzeczach i łaził tak bez celu po targowisku.
-Może znajdę coś co przyda się na misji.. - rozmyśla chłopak przeglądając oferty stoisk. Poprzednie porażki uświadomiły go, że potrzebuję jeszcze więcej siły i doświadczenia, więc szuka sposobu na to lub przedmiotu, który być może odmieni jego losy. Jednak na takich stoiskach zwykle nic interesującego się nie znajdzie. Są w wiosce od tego specjalne sklepy gdzie shinobi mogą nabyć prawdziwe wyposażenie godnego shinobi, ale Urushi w sumie i tak nie chcę wydawać pieniędzy bo nie potrzebuję póki co nic innego. Dlatego chłopak po prostu ogląda targ bo w sumie nigdy nie miał czasu aby na spokojnie przejść się po stoiskach i zobaczyć co można ciekawego kupić na takim targu.