Tablica z ogloszeniami

[Uchiha Hisashi]

Hisashi spojrzał na Kyokukage. Nagle zatrzymał się i rozwinął coś ze zwoju. To były ciała dzieci. Szokujący widok nie ważne dla kogo. - Co on zamierza z nimi robić? W co ja się tutaj wpakowałem?- takie myśli krążyły po głowie młodego Uchihy. Jednak po chwili stało się coś jeszcze bardziej niesamowitego. Z ziemi wyrosła wielka na parę metrów postać czegoś, czego nigdy nie widział. Był zszokowany, przestraszony i sparaliżowany w tym samym momencie. Nie wiedział co mówić, co myśleć. Stał osłupiały i nie wierzył własnym oczom.

Nagle z postaci, która wynurzyła się z ziemi zaczęły wydobywać się coś na kształt ludzi. Ciała dwóch dzieci podniosły się i otworzyły oczy by ożyć na nowo. Kim jest ten człowiek i co on tutaj zrobił. Czy Ci ludzie zginęli kiedyś i nagle ożyli? Czy to są zjawy, które użyje by zabić ich wszystkich. Co to za magia, którą tutaj wykonuje członek tego samego klanu. Czy taka potęga jest do zdobycia? Głowa Hisashiego pełna była pytań. Zdołał odpowiedzieć tylko:
- Co to jest?- spojrzał to na Memoshiego, to na starszego Uchihę ze zdumieniem i podziwem.
- Jak?- kolejne pytanie padło z jego ust, ale nie zamierzał go wypowiadać. Samoistnie jego wargi poruszyły się aby odpowiedzieć na bodźce nerwowe, które wprawiały jego ciało w dreszcze.

[Fūka Asha]

Asha znalazła się wśród gapiów i w sumie dobrze, że nie opuściła, gdyż to co zobaczyła było nie lada widowiskiem. Niezbyt ją obchodził los martwych już członków wioski, jako, że samo Otogakure jakoś specjalnie ważne dla kobiety nie było. Jednak i tak... Kto by się spodziewał, że ten cały Uchiha Arin potrafił czynić takie cuda? Jak przy takiej osobistości Fuka miała się wyróżniać? Doprawdy. Asha została kunoichi tylko po to aby stać się sławna i kochana przez wszystkich, jednak chyba nie było to tak łatwe jak można by się spodziewać? No bo jak mogła konkurować z takim ...czymś. Zrezygnowana szybko zniknęła w tłumie pozwalając innym cieszyć się ich szczęściem.
z/t

(Asha przemienia się w NPC a postać staje się nieaktywna)

[Niko]

A więc wszystko się udało, setki osób zostały przyzwane z zaświatów, setko osób które teraz miały chory przywilej pójścia na własny grób zapalić sobie samemu znicz... Nawet odkopać swoje zwłoki. W sumie taka perspektywa dość śmieszyła Arina, ale nie miał zamiaru dzielić się tym "przednim żartem" ze swoimi "podopiecznymi".
-Wracając z zaświatów, ukradłem siłę samych bogów. Czyż to nie oczywiste?
Zaśmiał się, idąc w kierunku dwójki 9-latków. Były wyjątkowo zdezorientowane, ostatni raz kiedy miały kontakt z tym światem, był ponad rok temu, w ciemnej jaskini, zamordowane przez opętanego karła...
-Byliście martwi przez ostatnie półtora roku a ja was wskrzesiłem, tamta dwójka odprowadzi was do domu. Macie się ich słuchać, inaczej znów wrócicie do świata nieżywych.
Powiedział stanowczo, następnie skierował się do dwójki młodych shinobi, którzy stali jak wryci
-To jest wasza misja, tu macie mapę narysowaną na tym zwoju. Macie się nimi zająć, muszą dotrzeć tam bez szwanku, rozkazuję to jako Kage, ale również jako najsilniejszy z klanu Uchiha. Jak zapewne rozumiesz Hisashi, nie toleruję sprzeciwu...
Mówiąc to, podał młodemu Kaguya zwój z kieszeni w płaszczu w którym były wszystkie niezbędne informacje na temat tej dwójki.

Edit:
Następnie zebrał się do swojego gabinetu, zostawiając młodych samych.
z/t

[Kaguya Memoshi]

Szczęka Memoshiego opadła jeszcze bardziej. Gościu mówił o wskrzeszaniu ludzi jakby to był jakiś jego ulubiony sport. Zupełnie jakby w każdą niedzielę robił sobie wypady na wskrzeszanie trzystu osób. Nie za bardzo wiedząc, co więcej mógłby powiedzieć spojrzał jeszcze tylko raz na swojego Kage i wydusił z siebie krótkie
- Tak jest Kyokukage-sama.
Następnie wziął mapę i zwój z potrzebnymi informacjami, po czym schował go pod pazuchę, żeby mieć pewność, że ten się nie zgubi gdzieś po drodze. Potem ukłonił się przed Kage i ruszył w stronę wskrzeszonych dzieci chcąc im się lepiej przyjrzeć.
- Cześć! Jestem Memoshi, a ten za mną to Hisashi. Pomożemy wam dotrzeć do domu. - powiedział to tak zwyczajnie, na ile można tak było mówić do chodzącego trupa.

[Uchiha Hisashi]

Hisashi przecieral oczy I uszy ze zdumienia. Każdy kolejny moment tej całej sytuacji był dla niego kompletnie nie z tego świata. Normalny świat nagle zderzył się z tym surrealnym I nie wiedząc czemu młodemu Uchiha bardzo się to podobało. Zaczął powoli oswajać się z nowa wizją, która kompletnie wywróciła jego percepcję rzeczywistości.

- Zgoda, weźmiemy ich we wskazane miejsce.- powiedział shinobi, ale głowę miał już pełną planów. Doszedł też do wniosku, że Kyokukage jest dość pochłonięty w swojej sile I na pewno jest świadomy tego, że mało kto jest w stanie się z nim równać, szczególnie w klanie czerwono okich.
- Tak jak mówił mój kolega, jestem Hisashi, miło mi. - powiedział niepewnie. Memoshi zdawał się wiedzieć więcej na ten temat, więc gdy tylko się oddalił zapytał:
- Mógłbyś mnie bardziej wtajemniczyć, bo jestem kompletnie skołowany.

[Sabaku no Kumari]

-MG-

Pobudka

Ucipa Hisashi, Kaguya Memoshi

Powiedzieć, że dzieci były zdezorientowane to jak nic nie powiedzieć - były cholernie przerażone, Trzymali się blisko siebie nie wiedząc co się stało i rozglądając za trzecim dzieckiem, który im towarzyszył. Uchiha Arin był przerażający, do tego jego słowa nie zbudzały sympatii dzieci, które niewiele wiedziały na temat sytuacji w jakiej się znalazły - z oczywistych względów płakali, nie bardzo słuchając tego co dwójka geninów ma im do powiedzenia. No to teraz chwalić się - który z shinobi był lepszą niańką? Jak uspokoić przerażone i zdezorientowane dzieciaczki?

[Uchiha Hisashi]

Hisashi nie mógł sobie wyobrazić jak to jest na powrót wrócić do żywych. Nie miał pojęcia, że coś takiego jest w ogóle możliwe. Teraz gdy już zdawał sobie sprawę, że życie wieczne jest możliwe, jego priorytety trochę się zmienią. Ale wszystko w swoim czasie. Przed jego oczami stała dwójka zakłopotanych dzieci, które nie przestawały panikować podczas otaczającej ich sytuacji. Młody Uchiha spojrzał na Memoshiego, który również próbował ogarnąć temat. Hisashi nadal czekał na odpowiedź na swoje pytania, ale może jego nowy kolega zrobi to po drodze do celu.
Teraz wypadałoby zapanować nad paniką dwójki dzieci, które dopiero co zmartwychwstały.

- Spokojnie, spójrzcie na mnie.- zaczął pewnie młody shinobi.- Nic Wam już nie grozi, jesteście bezpieczne. Zaprowadzimy Was do Waszego domu. Zostaliśmy wynajęci po to, żeby Was chronić. Teraz uspokójcie się, oddychajcie powoli, tak jak ja: głęboki wdech i wydech.- powiedział jak najlepiej umiał. Nie miał jeszcze doświadczenie w zajmowaniu się dziećmi.
Miał nadzieje, że może Memoshi coś poradzi.

[Kaguya Memoshi]

A Memoshi, jak to Memoshi, po swojej nieudanej akcji wyjaśnienia bachorom, co teraz nastąpi zwyczajnie się poddał. "Co za upierdliwe smarki." pomyślał patrząc na płaczące dzieci. Ciężko było znaleźć osobę, która byłaby bardziej beznadziejna w sprawach społeczeństwa niż on. Kaguya nie potrafił dogadać się z rówieśnikami, a tutaj miał uspokoić dwójkę młokosów, których nigdy w życiu nie widział. "I will get my revenge." - pomyślał po raz kolejny, tym razem puszczając przelotne spojrzenie w stronę swojego Kage, który był powodem tej beznadziejnej sytuacji. I co on biedny ma teraz zrobić?
- Kto chce zobaczyć sprzęt ninja?! - zakrzyknął w końcu trzymając się myśli, że odwrócenie uwagi dzieci będzie najlepszym wyjściem z sytuacji. W tym momencie wyciągnął po jednym shurikenie dla każdego z nich i wystawił je w swojej dłoni przed sobą. Miał nadzieję, że to w zupełności wystarczy.

[Sabaku no Kumari]

-MG-

Pobudka

Ucipa Hisashi, Kaguya Memoshi


Dwójka shinobi, dwa sposoby na uspokojenie przerażonych dzieciaczków. Jako pierwszy z inicjatywą wyszedł Hisashi, członek super edgy kraju jako super niania? Tego jeszcze nie było. Chłopcy spojrzeli na shinobiego z Konohy, przetarli swe oczka z łez - na moment przestali płakać, jednak daleko im były do spokoju ducha, w dalszym ciągu byli wystraszeni i nieufni, tak więc, gdy drugi z geninów zakrzyknął a następnie wyjął ostre gwiazdki, ci ponownie zaczęli płakać, chowając się przed Memoshim za Hisashim, traktując Uciapę jako ścianę. Cóż, pokazywanie broni dzieciaczkom w których głowach była ich dawna - ale dla nich ciągle świeża śmierć nie było najlepszym pomysłem.

[Uchiha Hisashi]

Uchiha nie znał się na dzieciach. Nigdy ich nie zabawiał na rodzinnych spotkaniach, bo i nie było im dane tam być. Jego rodzice nigdy nie chodzili z nim do wujków i ciotek, które miały małe dzieci. Jednak na pewno nie można było ich straszyć w tej sytuacji. Memoshiego to się chyba po prostu bały i schowały się za Hisashiego szybko, a młody shinobi mógł tylko powiedzieć:
- Już spokojnie, nic Wam się nie stanie. Jesteście już bezpieczni. teraz idziemy do domu, spokojnie- najspokojniej jak tylko potrafił powiedział i starał się opanować całą sytuację. Była ona wyjątkowo upierdliwa i albo Kyokukage sobie z nich zażartował, albo na uważa te dzieci za ważne. Jakby się temu przyjrzeć to miał je zapieczętowane w zwoju i przywołał je do życia, więc coś musiały dla niego znaczyć.
Hisashi spojrzał na swojego nowego kolegę Memoshiego i zapytał:
- To co zbieramy się z wioski dźwięku?

[Kaguya Memoshi]

Nie trzeba chyba mówić jak bardzo Memoshi spartaczył całą sprawę z uspokajaniem dzieci. Cóż, przynajmniej od tej pory nie będzie musiał się nimi zajmować, bo przecież te przylgnęły do swojego nowego opiekuna z klanu Uchiha. Mając tę sprawę z głowy schował swoje shurikeny tam, gdzie było ich miejsce, a potem spojrzał jeszcze raz na Hisashiego, za którym chowały się przerażone dzieci. Dosłownie przez ułamek sekundy można było zobaczyć uśmiech na twarzy Kaguyi, ale była to zaledwie krótka chwila.
- Tak, zbierajmy się stąd. Z tego, co widzę czeka nas kupa drogi, a ja nie lubię marnować czasu. - odpowiedział do Hisashiego i skierował swoje kroki w stronę wyjścia z wioski. Właśnie przydzielono mu misję, która była dla niego zwykłym marnowaniem czasu i energii, a on strasznie nie lubił obydwu tych rzeczy.

[Sabaku no Kumari]

-MG-

Pobudka

Ucipa Hisashi, Kaguya Memoshi

Post jest tu


z/t

[Hoshigaki Kujira]

Wyposażony w nowo zakupiony ekwipunek, Kujira ruszył do tablicy ogłoszeń znajdującej się w Oto. Uznał, iż jest to najlepsze miejsce do znalezienia wymagającego zadania, a w zasadzie jedyne miejsce, jakie przychodzi mu do głowy. No bo gdzie indziej miałby znaleźć jakieś zlecenie? Wcześniej przygotował sobie cztery krótkie notki, którymi miał zamiar posługiwać się w razie gdyby musiał z kimś porozmawiać. Brzmiały one następująco:

Spoiler:

Nazywam się Hoshigaki Kujira i jestem niemym geninem z Oto

Z chęcią się tym zajmę

Tak

Nie

Co prawda zostało mu jeszcze kilka pustych kartek, ale nie za bardzo miał pomysł co na nich napisać. Najwyżej w trakcie misji będzie improwizował. Żeby jednak tak się stało konieczna była jakaś misja. Młody Hoshigaki podszedł więc do tablicy z nadzieją, iż wśród ogłoszeń znajdzie coś ciekawego. Wszakże w innym wypadku cały trud włożony w przygotowanie notek pójdzie na marne.

[Sabaku no Kumari]

-MG-

Młody rybeńka znalazł się przy tablicy i podczas przyglądania się ogłoszenią zauważył, iż nie ma na niej niczego specjalnego - ot zagubienie zwierzaczka bądź przedmiotu, ogłoszenie, że Mietek potrzebuje kogoś do posprzątania mieszkania - tego typu sprawy. Nic dziwnego, mimo wszystko faktyczne misje shinobi nie były ogłaszane w taki sposób. Na szczęście dla Hoshigakiego nie musiał poszukiwać zbyt długo, gdyż to zlecenie - a właściwie kurier-shinobi odnalazł jego.
- Hmmm, opis wyglądu się zgadza, ale muszę się upewnić - Hoshigaki Kujira, tak? ...No na co tak czekasz, odezwij się.
Przed chłopakiem stał mężczyzna, rudzielec po trzydziestce w kamizelce chunina i fajką w gębie, która szkodziła powietrzu w otoczeniu.

[Hoshigaki Kujira]

Kujira miał już zawiedziony wracać do swojej chatki, gdy nagle pojawił się przed nim kurier. Ciało chłopaka przeszyła fala ekscytacji, a zaraz potem stresu. Jak zwykle padło bowiem jakieś pytanie. Na te zaś młody Hoshigaki nie był w stanie odpowiadać. W pośpiechu zaczął więc wertować torbę poszukując przygotowanych wcześniej notek. Niestety, był w niej bałagan, a jemu trochę trzęsły się ręce, przez co wyciągnięcie kartek trwało zdecydowanie dłużej niż powinno. Gdy już w końcu to zrobił, przejrzał notki i podał rudemu mężczyźnie jedną z nich.

Nazywam się Hoshigaki Kujira i jestem niemym geninem z Oto

Na przyszłość z pewnością warto by je uporządkować, tak by wyciągnięcie i podanie zapisanej kartki nie zabierało aż tyle czasu.